Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na spotkanie autorskie Ewy Michnik połączone z prezentacją książki pt. „Splątane losy. Opera Wrocławska w sezonie 1995/96-2015/16”

Prowadzenie: Grzegorz Chojnowski
14 czerwca (sobota) 2025 roku o godz. 16.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Ewa Michnik, „Splątane losy. Opera Wrocławska w sezonie 1995/96-2015/16” (okładka) [pdf]

Książka Ewy Michnik pt. Splątane losy. Opera Wrocławska w sezonie 1995/96-2015/16 z fotografiami Marka Grotowskiego wydana została przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego

Ewa Michnik (ur. 1943) – studiowała teorię muzyki, wychowanie muzyczne oraz dyrygenturę w Akademii Muzycznej w Krakowie. Odbyła także studia uzupełniające u dyrygenta i pedagoga Hansa Swarowskiego w Austrii. Swój pierwszy koncert symfoniczny poprowadziła w 1969 roku w Filharmonii Krakowskiej, dyrygując Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia i TV w Krakowie. Pracowała jako dyrygent w Filharmonii w Zielonej Górze (1972–1978), była dyrektor naczelną i artystyczną Opery i Operetki w Krakowie (1980–1995) i Opery Wrocławskiej (1995–2016). Była także pedagogiem Akademii Muzycznej w Krakowie, uzyskując kolejne stopnie naukowe i otrzymując w 2000 roku tytuł profesora zwyczajnego. Z odwagą podejmuje niekonwencjonalne decyzje, dbająca o rozwój młodych artystów śpiewaków i bezgraniczne oddaje się swojej życiowej pasji sztuce operowej. W ciągu 47-letniej kariery dyrygenckiej poprowadziła ponad 2100 koncertów i spektakli operowych w kraju i za granicą. W Operze Wrocławskiej zaprezentowała publiczności 144 premiery operowe i baletowe. Wśród dyrygowanych przez nią premier za najważniejsze w swej karierze artystycznej uważa sceniczne prawykonanie opery Romana Palestra Śmierć Don Juana (Kraków 1991), a także realizację niegranych we Wrocławiu od czasów II wojny światowej oper Richarda Straussa – Kobieta bez cienia (2009), Kawaler Srebrnej Róży (2014). Jako pierwsza Europejka i druga na świecie kobieta-dyrygent, poprowadziła całą tetralogię Richarda Wagnera Pierścień Nibelunga (Wrocławska Hala Stulecia 2003–2006) – jedno z najwspanialszych dzieł w literaturze muzycznej.

Marek Grotowski – pracę fotoreportera, przynoszącą mu wiele satysfakcji, zaczął w 1965 roku w prasie wrocławskiej. Najpierw był tygodnik „Wiadomości”, potem: „Sprawy i Ludzie”, „Wieczór Wrocławia” i „Słowo Polskie Gazeta Wrocławska”. Równocześnie zaczął współpracować z wrocławskimi teatrami i odnalazł swoją pasję. Fotografował przedstawienia w Teatrze Współczesnym, Teatrze Lalek, Operetce, Teatrze Polskim, Pantomimie Wrocławskiej, a przez 30 lat spektakle Opery Wrocławskiej. Współpracował z wieloma wspaniałymi reżyserami. Bardzo cenił kontakt z Henrykiem Tomaszewskim, Helmutem Kajzarem, Kazimierzem Braunem, Leszkiem Mądzikiem czy Michałem Znanieckim. Utrwalił w sumie około 3000 spektakli i dzięki temu stał się specjalistą od zdjęć teatralnych.
„Chwile spędzone w teatrze to czas wyjątkowy, czas magii, piękna tajemnicy i wciąż mam wrażenie, że artyści to tacy lepsi ludzie, ciekawsi, których mam szansę dzięki tej pracy obserwować” – powiedział kiedyś w wywiadzie.

Grzegorz Chojnowski – dziennikarz, publicysta, anglista i polonista. Laureat odznaki „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Pracuję w Polskim Radiu Wrocław, a od 1 stycznia 2015 jest szefem tematycznego cyfrowego Radia Wrocław Kultura (wcześniej TVP).
Źródło: chojnowski.blogspot.com