Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu

Klub Muzyki i Litratury we Wrocławiu. Sala koncertowa.

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu jest instytucją kultury miasta Wrocławia od 1991 roku. Został powołany przez Dolnośląskie Towarzystwo Muzyczne oraz Centralę Handlu Przemysłu Muzycznego w Warszawie. Uroczysta inauguracja działalności Klubu odbyła się w niedzielny wieczór 19 kwietnia 1959 roku, a jego założycielem jest muzykolog doktor Ewa Kofin (1931–2021) i historyk doktor Bronisław Turoń (1923–1984). W początkowym okresie Klub MiL występował również pod szyldem Salon Muzyki i Literatury. W 1963 roku został przekazany Okręgowemu Zarządowi Kin (późniejszemu Przedsiębiorstwu Rozpowszechniania Filmu). W latach 1959–1961 instytucją zarządzała Halina Teodoryczyk, a w latach 1963–2010 Stefan Placek (1929–2015), który wprowadził Misterium chleba, Dary jesieni, ekspozycje kompozycji kwiatowych, okolicznościowe wystawy w okresie Wielkanocy i Bożego Narodzenia. Posiadał również bogatą kolekcję cytr oraz zbiór modlitewników. Placówka znajduje się na pl. gen. Tadeusza Kościuszki 10 (dzielnica Stare Miasto, osiedle Przedmieście Świdnickie) w Kościuszkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej wzniesionej w latach 1954–1958.
Klub MiL zajmuje się propagowaniem muzyki dawnej i współczesnej (nazywany małą filharmonią) oraz upowszechnianiem literatury. Jest to miejsce recitali instrumentalnych i wokalnych, koncertów i prób muzycznych (w sali koncertowej ‒ portretowej ‒ znajdują się dwa fortepiany: Steinway model B-211, Steinway model A oraz pianino Legnica M-110 ‒ w galerii wystawienniczej), mistrzowskich kursów interpretacji muzycznych, wykładów, spotkań, konkursów literackich, prezentacji publikacji książkowych oraz pokazów filmowych.

W Klubie funkcjonuje Oficyna Wydawnicza „Akwedukt” (od 1999 roku), w której wydawane są książki poetyckie oraz literatura wspomnieniowa o tematyce historycznej, w tym kresowej. Odbywają się tu wystawy sztuki plastycznej, malarstwa olejnego, akwarelowego, grafiki, rzeźby oraz wystawy fotografii. W Klubie realizowane są również spektakle teatralne z repertuarem skierowanym do odbiorcy dorosłego i młodzieży.

Obejrzeć tu można stałą ekspozycję Pocztu królów polskich (fotokopie) autorstwa Marcella Bacciarellego (1731–1818), zdjęcia przedstawiające Wrocław na starej fotografii, kolekcję herbów miast polskich (w miedzi) autorstwa Tadeusza Czaplińskiego (1912‒1991) oraz różne stare instrumenty (fisharmonie, skrzypce, trąby, waltornie, cytry i inne). Instytucja współpracuje z wrocławskimi uczelniami, szkołami, wieloma towarzystwami oraz placówkami związanymi z kulturą i sztuką zarówno w Polsce, jak i za granicą. Klub MiL jest miejscem spotkań kilku stowarzyszeń kresowych, w tym m.in. Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich oraz Wrocławskiego Klubu Stanisławów.

W 2013 roku zakończono remont oraz wyposażanie nowych pomieszczeń pozyskanych dla Klubu MiL, gdzie znalazła miejsce galeria wystawiennicza (pełni również rolę małej sali koncertowej), salka konferencyjna, garderoby dla artystów oraz pomieszczenie socjalne i gospodarcze. Obecnie instytucja jest w pełni przystosowana do goszczenia osób niepełnosprawnych poruszających się na wózku inwalidzkim i dotyczy to zarówno artystów (dotarcie na scenę i do garderoby), jak i widzów (dojazd na widownię).
W sali koncertowej znajdują się portrety (olej na płótnie, ołówek) wybitnych postaci świata sztuki i nauki, namalowanych przez Edwarda Kostkę oraz Andrzeja Bienia, Wojciecha Górkę i Pawła Jaszczuka. Kolekcja tworzona jest od 2014 roku i cały czas się powiększa.

W 2019 roku Klub MiL otrzymał „za działalność na rzecz miasta Wrocławia oraz dbanie o jego kulturalny rozwój” nagrodę przyznaną przez Towarzystwo Miłośników Wrocławia w postaci Lauru Wrocławia.
Materiały dokumentujące działalność Klubu, plakaty, afisze, programy, zdjęcia oraz zaproszenia, znajdują się w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich w Dziale Dokumentów Życia Społecznego (lokalizacja: Gabinet Kultury Współczesnej Wrocławia). Część dokumentacji (do 2010 roku) dotyczącej działalności merytorycznej instytucji znajduje się obecnie w rękach Wojciecha Placka i są to: wycinki prasowe, kroniki oraz bogaty zbiór fotografii.