„CZY PANA POEZJA JEST ELITARNA”? –
pytała Stanisława Srokowskiego jedna z czytelniczek. Na to pytanie autor będzie odpowiadał 3 lutego 2023 r. o godz. 18.00 w KMiL na spotkaniu promującym książkę „Ciemne wzgórza Arkadii”.
Stanisław Srokowski znany jest z wielu powieści, zbiorów opowiadań i książek kresowych oraz z tomów poezji. Ostatnio opublikował nowy zbór wierszy pt. „Ciemne wzgórza Arkadii”. Składają się na ten tom strofy poświęcone pięknu i tragedii Kresów, życiu na pięknej ziemi, wywózkom, wypędzeniu i zbrodniom ukraińskim. O jego wierszach pisali badacze literatury, profesorowie uniwersytetów, krytycy literaccy i wyrażali uznanie, i podziw dla zaskakującego sposobu budowania ekspresyjnych obrazów artystycznych. O wierszach z cyklu „Ciszo milcz! Bólu mów!”, „I otworzę wasze ogrody” prof. Dorota Heck z Uniwersytetu Wrocławskiego mówiła: „Stanisław Srokowski stawia w kontekstach historii najnowszej i indywidualnego ludzkiego losu fundamentalne pytania metafizyczne. Mają wymiar uogólnienia kondycji cierpiących narodów (…). Język uniwersalnych symboli odwołuje się do starożytnej Grecji (…). To poezja XXI w.”. Profesor Leszek Jazownik z Uniwersytetu Zielonogórskiego dodawał: „Wiersze są znakomite. To poezja wysokich lotów; (…) utwory wyszły spod pióra Poety wielkiego formatu. Wymowa ich jest szczególnie wstrząsająca”. Dołączał także prof. Wiesław Ratajczak z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i wspominał: „Metafory zatrzymują na długo, każą umilknąć, skoncentrować się na sile i groźnej mocy pamięci”. A prof. Eugeniusz Wilkowski z Państwowej Szkoły Wyższej w Białej Podlaskiej twierdził: „(…) sięgamy po kolejny tom wielkiego piewcy Kresów. Pozostaje ten sam kontekst filozoficzny, głębia odwoływania się do ducha narodu, szukania odpowiedzi na pytania o jego dzisiejszą kondycję, potrzebę zachowania pamięci o Golgocie Wschodu… Srokowski to mistrz metafor”.
W nowej książce „Ciemne wzgórza Arkadii” strofy Srokowskiego wiele mówią o bólu, cierpieniu i zdradzie, o lęku, miłości i wygnaniu, o obcości i samotności, a przede wszystkim o naturze zła, o uniwersalnych egzystencjalnych problemach człowieka. Odsłania się odwieczny mit zagubienia, poszukiwania i ocalania. Pesymistyczna wizja rzeczywistości splata się z wiarą w sens i odradzanie ludzkiej egzystencji. Srokowski chwyta istotę współczesnego świata, jakby powiedział Gadamer, odsłania rozpad, degenerację i rozsypywanie się wartości. Bije z tych strof światło głębokiej, tragicznej prawdy oraz duchowej siły porządkującej. Widzą to tłumacze jego poezji w Stanach Zjednoczonych i propagują ją w amerykańskich kręgach literackich. Srokowski stworzył własny styl i wyrazistą estetykę. „Ciemne wzgórza Arkadii” to znakomity prezent dla przyjaciół i znajomych, a przede wszystkim dla miłośników ambitnej poezji.
Można tomik zamówić w księgarni internetowej:
https://sklep.magnapolonia.org/produkt/ciemne-wzgorza-arkadii-s-srokowski/. Polecamy.
Stanisław Srokowski – prozaik, poeta, dramaturg, publicysta. Urodził się na Kresach. Duży rozgłos przyniosły mu książki obrazujące straszliwe ukraińskie ludobójstwo dokonane w latach 1939–1947 na Polakach. Powieści „Duchy dzieciństwa”, „Repatrianci” (blokowani przez ambasadora sowieckiego Aristowa), „Ukraiński kochanek” (wyróżniony w plebiscycie Polskiego Radia jako jeden z najważniejszych utworów 25-lecia RP), „Zdrada”, „Ślepcy idą do nieba” oraz dwa zbiory opowiadań „Nienawiść” i „Strach” stały się wiarygodnym świadectwem tragicznych doświadczeń polskiego narodu. Na podstawie „Nienawiści” Wojciech Smarzowski nakręcił słynny już film „Wołyń”. Trylogia współczesna „Barbarzyńcy u bram”, „Spisek barbarzyńców” i „Barbarzyńcy w salonie” pokazuje kolonizację polskich umysłów przez ideologię marksizmu kulturowego. Wiersze Srokowskiego wraz z twórczością Tymoteusza Karpowicza otwierały nowy awangardowy nurt w polskiej poezji drugiej połowy XX w., zwany nurtem lingwistycznym.
Dodatkowe informacje: www.srokowski.art.pl/biografia.htm
Marcin Bradke – absolwent polonistyki, wieloletni dziennikarz TVP Wrocław, zawodowy lektor i prezenter. Twórca licznych reportaży, programów i filmów dokumentalnych, uhonorowany tytułem Dziennikarza Roku (2011), członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Autor antologii opowiadań grozy „Pokój na wieży” oraz posłowia do „Nocy Walpurgi” Gustava Meyrinka (wydanych przez Ossolineum). W roku 2017 zadebiutował zbiorem opowiadań „Pies o żółtych oczach”, zaś na przełomie roku 2018/2019 powieścią „Gniew”. Jego twórczość filmowa i telewizyjna to m.in.: kultowy już dziś cykl „Labirynty kultury” (z prof. Bogusławem Bednarkiem z wrocławskiej polonistyki jako prowadzącym), „Królowa Panoram” (film dokumentalny o Panoramie Racławickiej), serial dokumentalny „Prawdziwy koniec wojny”, film „Tak się nie godzi. Opowieść o Piotrze Bednarzu”, „Daisy” oraz kilka innych obrazów z cyklu „Dolny Śląsk pełen historii”, „Tajemniczy Dolny Śląsk”, a także filmy realizowane dla Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Najnowszym dziełem Marcina Bradke jest „Zamordowane dzieciństwo” – opowieść o twórczości Stanisława Srokowskiego, wyprodukowana na zlecenie TVP Historia.
Transmisja z wydarzenia:
Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu, Związek Literatów Polskich Oddział Dolnośląski we Wrocławiu zapraszają na „Zimowe czytanie poezji”
2 lutego (czwartek) 2023 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Związek Literatów jest kontynuacją założonego przez Stefana Żeromskiego w 1920 r. Związku Zawodowego Literatów Polskich. Do 1935 r. była to federacja niezależnych stowarzyszeń pisarskich, najpierw zrzeszonych w Zrzeszeniu Związków Zawodowych Literatów Polskich, potem – od 1928 r. nieformalnie kierowanych przez zarząd związku warszawskiego. Od 1935 r. był to już jednolity związek posiadający oddziały terenowe. Nie jedyny zresztą, bo obok niego istniały inne organizacje zrzeszające pisarzy i dziennikarzy. Reaktywowany w 1944 r., w 1949 zmienił nazwę na Związek Literatów Polskich i charakter – z organizacji o charakterze zawodowym stał się związkiem twórczym. Nominalnie autonomiczny, działał w strukturze kierowanych i dotowanych przez państwo stowarzyszeń twórczych. Zakres autonomii, swobód twórczych i relacji z bieżącą polityką państwa był zresztą przedmiotem nieustannych sporów. Zawieszony w 1981, w okresie stanu wojennego, w 1983 r. został rozwiązany (na mocy międzywojennego prawa o stowarzyszeniach, wchodzącego w skład tzw. ustaw kagańcowych) i w tym samym roku wznowił działalność. Po 1989 r. ZLP działa już na nowych zasadach. Jest samorządny, ale i samofinansujący się. Nowe regulacje prawne uniemożliwiają bowiem finansowanie ze środków państwowych statutowej działalności stowarzyszeń. Po reaktywacji szybko odbudowano strukturę organizacyjną. Obecnie terenowe oddziały ZLP działają we wszystkich ośrodkach wojewódzkich, a ponadto w Słupsku, Radomiu, Ciechanowie i Płocku, zrzeszając łącznie ponad 1300 członków i kandydatów. Statut ZLP określa, że członkami związku „mogą być pisarze polscy bez względu na miejsce zamieszkania: stale zamieszkali w Polsce bądź posiadający obywatelstwo polskie pisarze tworzący w innych językach”. Preambuła zaś powiada, iż „Związek Literatów Polskich zrzesza autorów dzieł literackich niezależnie od ich poglądów, postaw i przyjętych metod twórczych: nawiązuje do tych humanistycznych tradycji, które w kulturze polskiej zawsze były zespolone z troską o dobro kraju i sprawiedliwość społeczną”.
Dolnośląski oddział związku powstał w 1947 r., prezesem był do 1951 r. Wojciech Żukrowski, do pierwszych członków należeli: Stanisław Dygat, Kamil Giżycki, Marian Jachimowicz, Tymoteusz Karpowicz, Tadeusz Mikulski, Jan Pierzchała, Lilian Seymour, Tadeusz Zelenay, Jakub Zonszajn.
Oficyna Wydawnicza Akwedukt, Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zapraszają na prezentację książki poetyckiej Urszuli Małgorzaty Benki pt. „Melodia opętania”
Wprowadzenie Magdalena Pieńkowska
30 stycznia (poniedziałek) 2023 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
To wszystko, co w tomiku „Melodia opętania” Uli Małgorzaty Benki zostało napisane […], to ciąg napierających na siebie obrazów, skojarzeń różnych treści, także refleksji o sprawach realnych, symbolicznych czy odniesień do mitów. Ten zestaw zyskuje wagę uniwersalnego znaczenia. Takiego szczególnie, które daje muzyka. […]
Benka prowokuje. Czasami bulwersuje wyrazistością formuł. Panuje nad summą swojego widzenia, summą wtajemniczenia, swoją wizją, wiedzą ezoteryczną, radykalnymi, niekiedy obrazoburczymi konkluzjami, zmiennością rytmiczną. Ustala logikę rozumowania.
Czesław Sobkowiak „Ciemna baśń”
Muzyka wnika w poezję, staje się jej częścią. Którędy wnika? W jaki sposób przekazuje zmysłowość? Może w akcie rozkoszy, może w akcie śmierci. Ale zawsze jest czernią i bielą, czernią rozkoszy i bielą śmierci, czernią śmierci i bielą rozkoszy. Otwiera mięso życia kluczem wiolinowym, kluczem do przekręcania, kluczem do wskazywania, kluczem altowym, tenorowym, basowym, kluczem kluczy. Jakoś musi się dobrać do tego, co po drugiej stronie.
Krzysztof Rudowski „Kosmos Urszuli Benki”
Urszula Małgorzata Benka (ur. 1953) jest cenioną poetką, pisano o niej: „Intrygująca i tajemnicza poetka wrocławska. Wydała szereg książek poetyckich zawsze znajdujących żywy oddźwięk wśród czytelników”; także eseistką i prozaikiem. Okazjonalnie rysuje i maluje. Wrocławianka, w latach 1983–1991, po stypendium literackim Sorbony, mieszkała na emigracji we Francji i USA. W latach 1991–1994 w Katowicach, potem już stale we Wrocławiu. Członkini wrocławskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i PEN Clubu, Oddziału w Nowym Jorku, w 1993 r. uzyskała doktorat na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Wydała: „Chronomea” (Warszawa 1975, Medal im. Stanisława Grochowiaka), „Dziwna rozkosz” (Wrocław 1978), „Perwersyjne dziewczynki” (Warszawa 1984), „Nic” (Kraków 1983), „Ta mała Tabu” (Warszawa 1991), „Córka Nocy” (Wrocław 1993), „Die Bestie und die Seele” (Berlin 1997, tłum. Karl Dedecius i Bettina Eberspächer), „Kielich Orfeusza” (Warszawa 2000), „O” (proza, Warszawa 1998), „Psychomitopolityka” (eseje, Zielona Góra 2002), „O” (proza, wyd. II, Kraków 2010), „Pasja Jezusa z Nazaretu” (Wrocław 2020), „Księżyc się pokłócił z jajkiem” (Wrocław 2021), „Melodia opętania” (Wrocław 2022).
Spotkanie transmitowane online